Lá breá speisialta atá ag comóradh sa Mheiriceá is lá na Marbh Mheicsico . Tá sé lá againn inniu chun buíochas a ghabháil as gach rud maith atá againn. Am atá le spéir le cúpla lae agus oíche ag tarlú amach le seachtain agus gnáth-chomhluadar, agus feast mór. Tá tradisiún beag níos mó againn a leanaimid gach bliain. Lá chun buíochas a ghabháil agus am a chaitheamh leis na naisc is giorra dúinn.
Bhí deireadh na Nod san am faoi thús leis na Pilgrim a tháinig go dtí an Domhan Nua ón gBaile Átha Cliath. Bhí na Pilgrim ag iarraidh dachaigh nua chun iad cás a n-airgeadú, gan ach sin é a dhéanamh agus creidim a n-úsáid. Tháinig siad go dtí Meiriceá i bhfómhar 1620, ach níor thuig siad cad ba chóir dóibh a bheith ag déanamh faoi cheist domhain chrua. Bhí an aimsir go hiomlán mícheart, agus d'fhás na Pilgrim go hiomlán glas. Go fóill, fuair na Pilgrim cabhair ón gclann tuaithe i gcás na nGael a rinne teacht orthu féin agus íoctha leo conas fiach agus bí ag foghlaim béic. Rinneadar léi iad conas plánta agus tógaint béic, céard a bhí acu mar bia. An dara bliain, dúirt na Pilgrim céanna go raibh aonar acu agus feistithe mór a chur ar bun. Bhí siad ag iarraidh buíochas a ghabháil don gclann Gael seo as an gcabhair a thugadar leo sa mbliain chéanna, trí bia agus cinnteas.
D'fhéadfadh Lá Áiteachta na Ngrá i Meiriceá a bheith fíor lá náisiúnta i 1863. Agus is é Uachtarán Abraham Lincoln a bhí, i measc chogaidh cianda a thug ar ár dtír ina dhóigh mar a bhíomar ag ceannach le cúpla ghnó - faoin nglacadh agus cearta stát - a rinne Lá Áiteachta a cheiliúradh mar Lá Náisiúnta Oifigiúil. Ba mhaith leis daoine a cuimhniú ar an mbeagán maith in aon am, fiú nuair a bhíodh na céadta ann; Is féidir leis, go mbraithimid Lá Áiteachta ar an deireadh seachtain i mí na Samhna gach bliain ó shin amach. Tá sé chun daoine a cuimhniú go bhfuil a lán níos suntasach againn, fiú sa ndoras is measa.
Ag Samhain, bronnaimid amach le gachlár agus le haisceanna thar dinnéar mór. Is é soirimh na n-éisc atá ar fheabhs againn ar an lá seo, lena n-áirítear turcaí, stobhóg, photaí scaldaithe agus smúit, sórt cranberry. Agus is tíoscair iad na n-dícheall seo mar aon de bharr comhráimeacha dúchais agus cumhachtachta. Éadromann sinn agus mar sin chun toirt faoi leabhair móra le milseáin iontacha cosúil le cáca bíobháird, tarte úll agus pecan (cén fáth nach bhfuil sé ugh.. déanfaidh siad é go dtí thú féin). Ciotógán brea ag titim síos mar shampla agus tá tuilleadh againn ar ár bploite agus bímid ag caint le chéile ag rith scéalta, ag glacadh. Tá cócaireacht, cluichí ag imirt, agus futbóil ar an teilifís againn ag tabhairt dúinn smaoineamh óga ag cuimhnigh ar na meon seo blianta ina dhiaidh.
Is é an tAmhránachta íseal am agus bliain chun smaoineamh ar na daoine agus na n-iompar i do shaol a bhfuil tú buíoch as. Gach léamh, cothrom leis go háirithe cé chomh maith a dhéanann sé domsa a bheith ina chroí, téann go soiléir isteach i gcás nuair a thugann siad faoi leith cúpla focal buíocháin uaim féin agus gcuirim fúthu go bhfuil cuid den saol seo againn mar thoradh grásta Dé. Cuimhnimid freisin a bheith cinnte agus cabhrach le linn sin don chuid eile atá níos lú náimidh. Trí mheas a chur orainn féin, déanann muid an lá sin níos spéisiúla.
Briog súil isteach ar na daoine a dhéanann brón ar ár n-oidhreacht thar éagsúl an bhliain. Is féidir linn buíochas a ghabháil do dhuine ar bith a chuireadh béim ar ár n-oidhreacht agus ár gcroíthe. Oraibh, ár n-athair, ár mbeirtuisleacht nó duine ar bith eile atá inár gcroí, bíodh ár ngrá acu. Táimid ag tabhairt faoi deara go raibh siad ann againn agus táimid ag déanamh cinnte go mbeidh ár ngrá acu fós. Is féidir linn rádh le daoine i ndáiríre conas a mbeimid buíoch acu, cén fheabhsa is féidir linn sin a dhéanamh, idir teachtaireacht buíochanas nó nóta, nó litir nó glaoch fón mar chuid den bhliain seo chugainn. Níos fearr againn a bheith buíoch don rud a bhfuil sé ag feabhsú dúinn agus beidh siad ag feabhsú dul chun cinn agus cabhrú le daoine eile.